| 3rItaliae magis ad meridiem, sed et in Barbaria invenitur. Sec. Roemer et Schultes Syst. 5. p. 105 etiam capitis bonae spei incola est, sed forsan translata. Ratione longitudinis geographicae minor est extensio; quod et de extensione verticali valet, in Italia enim plana inprimis occupat et vix supra regionem sylvaticam inferiorem adscendit.

10. Campanula patula (Lin.), floribus paniculatis, panicula patula; foliis radicalibus oblongo-lanceolatis sinuatis pubescentibus, caulinis linearibus glabris, calyce glabro. Fl. Dan. 373.

Syn. it.: All. Ped. 1. p. 109. Poll. Viag. p. 15. 109.

— exot. Flor. Fr. 3. p. 699. Hall. Helv. 698. Scopol. Carn. 1. p. 145. Wahlenb. Carpath. p. 60. Fl. Dan. 373. Quer Esp. 2. p. 383 Nr. 3. Flor. Gr. Prodr. I. p. 137.

Ejusdem est extensionis ac C. rapunculus respectu latitudinis, longitudinis et elevationis. Per totam Italiam satis frequentem, sed nunquam supra 3000 p. p. observavi. Specimina Danica et Tunetana vidi.

11. Campanula Lorei * (Pollini), floribus solitariis terminalibus; foliis oblongo-lanceolatis, undulato-crenatis, calyce dense strigoso, laciniis corollam subaequantibus. Poll. Element. Bot. II. tab. ult. fig. 1. (ex Poll. pl.)

Syn. it.: Poll. Cat. pl. hort. Ver. 1812 p. 9. Ejusd. pl. Veron. p. 6. Balbis App. ad Catal. p. 9. C.baldensis Balbis Catal. hort. Taur. 1813 p. 20.

Hucusque non nisi in solo Veronensi (†) regione collina lecta est.

Obs.: Forsan pro varietate C. patulae habenda; cfr. imprimis figura Dillenii hort. Elth. t. 58. f. 68. quae ad patulam quidem pertinet, et tamen tum hirsutie calycis tum dispositione florum ad C. Lorei maxime accedit.

12. Campanula latifolia (Lin.), floribus axillaribus, foliis lanceolato-ovatis, inaequaliter dentatis sessilibus, pedunculis unifloris, calycibus glabris. Flor. Dan. 782.

Syn. it.: All. Ped. 1. p. 111. Daponte Serio. Te- nore Catal. 1813? C. urticifolia All. Ped. 1. p. 110 cfr. Auct. p. 8. Flor. Neap. Prodr.?

— ex.: Fl. Fr. 3. p. 701. Haller Helv. legi Wahlenb. Carp. p. 61. Flor. Dan. l. c. Wahlenb. Lapp. p. 65.

Plantam hanc, quae in Europa boreali praesertim viget et ad Lapponiam usque se extendit, in Italia non nisi in confiniis septentrionalibus observavi et quidem regionibus sylvaticis, in Apenninisnunquam; quamobrem C latifoliam Tenore Cat. non nisi dubius citavi. C. urticifolia Flor. Neap. Pr. forsan ad C. trachelium pertinet. Montibus Jurassus, Del Thunphinatus et Carpathorum planta nos- tra non deest. Loca umbrosa requirit. — 13. Campanula trachelium (Lin.), floribus axillaribus, foliis cordato-lanceolatis, serratis petiolatis, pedunculis multifloris, calycibus ciliatis. Fl. Dan. 1026.

Syn. it.: All. Ped. 1. p. 111. Flor. Tic. p. 100. Daponte Serio. Poll. Viag. p. 15, 81, 118, 125. Marz Vicent. p. 23. Bertol. Am. p. 342. Flor. Rom Prodr. p. 100. Tenore Cat. 1813. Racc. Viag. p. 73, 144, 319. Ucria Hort. p. 93.

— exot.: Flor. Fr. 3. p. 703. Hall. Helv. p. 690. Wahl. Helv. p. 40. Asso Arrag. p. 24 et Quer Esp. 2. p. 381. Nr. 2. Wahlenb. Carp. p. 62. Flor. Dan. 1026. Thunb. Japon. p. 88. C. urticifolia Biberst. I. p. 149?

Species respectu latitudinis satis extensa, non modo per totam Italiam a Sicilia usque ad alpes, sed etiam per universam Europam usque ad 60° et ulterius; teste Thunbergio etiam in Japonia obvia. In Italia superiori in planitie occurrit, in regionibus sylvaticis frequentissima et etiam in subalpinam ascendit (0–5000 p. p.) in Italia vero inferiori et Sicilia in regione sempervirenti frustra quaeritur, at in regione Castaneae Quercuumque nec non in regione Fagi invenitur. Terminus inferior quo propius meridiem eo magis attollitur; sic in Etruria circiter 1200 p. in Calabria 2000 p. — Nec in Apenninis altius adscendit quam ad regio- nem subalpinam. Loca sylvatica amat.

14. Campanula rapunculoides (Lin.), floribus subspi- catis secundis, foliis cordato-lanceolatis scabris. Flor. Dan. 1327.

Syn. it.: All. Ped. 1. p. 111. Poll. Viag. p. 118, 125. Daponte Serio. Marz. Vicent. p. 22. Flor. Pis.?

— exot.: Flor. Fr. 3. p. 702. Hall. Helv. 692. Wahlenb. Helv. p. 40. Wahlenb. Carpath. p. 61. Biberst. Caucas. I. p. 150. Fl. Dan. l. c.

Planta haec in Europa midia frequentissima, in Italia superiori rarius occurrit, in planitie et in regionibus sylvaticis, vix in regione alpina. In Italia inferiori nunquam mihi visa est, nec ab ullo autore hujus partis Italiae laudatur nisi a Savio in Flor. Pis. ubi forsan error subiit. In universum Florae mediterraneae civis non est.

15. Campanula bononiensis* (Lin.), floribus paniculatis, panicula diffusa; foliis subtus subtomentosis inferioribus ovatis superioribus lanceolatis. Morison. 2. sect. 5. tab. 4. f. 38. (haud bona).

Syn. ital.: All. Ped. 1 p. 111! Fl. Tic. p. 100. Daponte Serio. Poll. Viag. p. 15 et 106! Marz. Vicent. p. 22. Scop. Carn. 1. p. 147.

— exot.: Wahlenb. Carp. p. 61. Biberstein Cauc. 1. p. 150.

β. Simplex: C. simplex. Flor. Fr. 3. p. 730.